Günümüz çağının en büyük sorunu insanlardır, bizizdir. Çevreyi inanılmaz bir hızla kirleten ve bu yüzden ekolojik dengeyi bozan, yılların sorunu küresel ısınmayı aksiyonlarıyla tetikleyen ve açgözlülüğümüzden ötürü Dünya’yı yaşanmaz kılan da yine biziz. Kendimizi, başkalarını mahvettiğimiz yetmezmiş gibi bir de müteşekkir olduğumuz gezegeni ve dengesini zehirliyoruz. Peki bunun faturası kime kesiliyor?
Hayvanların işi çok zordur çünkü insanlarla bir arada yaşamak zorundadır. Kirlettiğimiz bu gezegen, nihayetinde onların evi olsa da ne yazık ki dur durak bilmiyoruz. Nitekim uzun zamandır takip ettiğim Endling: Extinction is Forever de burada demeye çalıştıklarımı çok az sayıda kelimeler kullanarak anlatıyor ve insanlığın çok yakında geleceği noktayı adeta bir tokat gibi yüzümüze çarpıyor.
Endling: Extinction is Forever ne anlatıyor?
Korkmuş, yalnız ve küçük bir tilkiyiz. Kendimizi eskiden rahat hissettiğimiz bir ormanda bu sefer can havliyle koşuyoruz. Nereye gideceğiz? Her bir oksijen deposu cayır cayır yanıyor, küller ise gökyüzünün kendine has rengini kapatıyor. Kırmızı rengin hakim olduğu, içinde ölmemeye çalıştığımız bir cehennemden hayatta kalma içgüdümüzle kaçıyoruz. Önümüzde bir geyik can verirken kendimizi bir kovuğa zor atıyoruz. Günler ve mevsimler geçiyor ve kovuk, artık dört yavru tilkiye daha ev sahipliği yapıyor.
Uzak bir gelecek değil bu sayın okurlar, belki de iklim değişiklikleriyle ve çevre kirliliğiyle önümüzdeki yıllarda göreceğimiz, hatta çoktan yaşanan manzaralar ile başlıyor yapım. Tilkiyi yönettiğimiz bu oyunda yavrularımızı korumalı, beslemeli ve onlara hayatta nasıl kalmaları gerektiğini öğretmeliyiz.
Hikayemizin can alıcı başlangıcından sonra duygu yüklü tema ve tempo hiçbir zaman aşağı düşmüyor. Günlerin aynı şekilde geçeceğini düşünmenin yarattığı geçici huzur ve rahatlık, yavrulardan birinin kaçırılmasıyla yerini korku ve endişeye bırakıyor. Geri kalan ve bakılması gereken üç küçük tilkinin yanında bir de acımasız insandan kurtarmamız gereken yavrumuz var artık.
Gündüz ve gece döngüsü içerisinde 2D şekilde yanlara hareket edebildiğimiz side-scrolling türündeki Endling, yavrularımızla birlikte dolaşırken günlerin nasıl ilerleyeceğini tamamen oyuncuya bırakıyor. Karşınıza çıkan bir sürü patika olsa da birini bile takip etmenin getireceği sonuçları ön göremiyorsunuz. İnsanlar tarafından düzenlenen kurnaz bir tuzak ya da yavrucakların karnını doyuracak bir yemek kaynağı, o da şansınız yaver giderse..
Öte yandan her gün bir diğeriyle aynı olmuyor. Önceki gün rahat rahat geçtiğiniz yol o gün baykuş gibi gizli gitmenizi gerektirecek bir yırtıcı tarafından gözleniyor olabilir. İz sürme yeteneğinizle yeşil renkle görselleştirilmiş yemek kaynağının kokusunu almalı ama yiyeceğe doğru giderken de gizliliğinizden ödün vermemelisiniz.
Uzun yollar gidiyorsunuz ve bunun sonucunda bulduğunuz yemek belki onların açlık barının yarısının bile dolmasına yaramıyor. Bir yandan yavrunuzun da mor renkle görselleştirilmiş kokusunu alıyor ve ona götürecek objeler ile kendisinin başına neler geldiğini flashback çizimler yardımıyla öğreniyorsunuz.
Yavrularının açlığından ve uzun yolu gidemeyeceklerinden ötürü kayıp olanın kokusunu takip edememek ya da başka bir yiyecek bulamadığından mütevellit yuvaya aç dönmek… Hayatın acımasızlığını bu denli yaşamak ve karşıma çıkan ikilemlerin ağırlığı altında ezilmek belki hiç bu kadar detaylı ve ironik olarak sanat eseri kıvamında elle çizilmiş görsellerle görmemiştim.
Nadir bir kaynak olan ve yakınlarında olmadığın takdirle sana yol gösterici olan kokusunu hissedemeyeceğin yiyecek kavramının yanında yavrularımızı hayatta kalmak adına eğitebiliyoruz. Belirli bir büyüme evresine geldiklerinde kimisi derinlere dalıp yiyecek çıkartıyor kimisi ise küçük yerlere sığabiliyor.
Endling, barındırdığı karanlık ve duygu yüklü temalar ile harika bir hikaye anlatsa da kısıtlı oynanış mekaniklerine sahip duruyor ve kimi zaman yiyecek bulmak, inceleme perspektifinden bakıldığında sürekli yapılması gereken bir eziyet gibi hissedilebiliyor. Ek olarak yiyecek bulamadığınızda yavrularınızın “yerde hareketsiz yatan bir top olmamaları” adına çok uzaklara gidemiyorsunuz ve bu da keşfetme isteğinize ket vurabiliyor.
Hikaye, kurgu ve tema dışında monotonlaşabilen bir oynanış olsa da iç ısıtan elle çizilmiş görseller haz vermekten de geri durmuyor. Kullanılan melodiler ve müzikler de yaşanan olaylara bir derinlik mutlaka katıyor.
Üzülüyorum sevgili okurlar, belki de ilk kez bu incelemeyi yazarken içimde biriken bir öfke ve nefret var. Hikayesinden tutun da kurgusuna ve tilki olarak hayatta kalma çabamıza kadar her şeye derin bir üzüntü duyuyorum. Bu bir gelecek değil, nitekim çok yakınız. Bir dakika durup düşünün ve kendinizi tilkinin patileri üzerine koyun: Ne kadar çaresiz hissettiğini düşünün, bakması ve kurtarması gereken yavrular var ve her yiyecek karınlarını tam doyurmuyor. Dolayısıyla Endling, anlatmak istedikleriyle çevre kirliliğine ve kaçınılmaz yok oluşa doğru ancak sessizce bağırabiliyor…
Endling: Extinction is Forever; Switch, PS4, Xbox One ve PC için 19 Temmuz tarihinde çıkış yaptı. Herobeat Studios’un geliştirdiği ve HandyGames’in yayıncılığını üstlendiği yapım, Türkçe için arayüz seçeneği sunuyor. Endling’den sonra okuyacak başka bir inceleme arıyorsanız State of Play Games’in anlatı temalı yapımı South of the Circle’a bakmanızı öneririz.
